Χατζηαναγνώστου Γιώργος
Προσπαθώντας σήμερα κανείς να προσθέσει προσωπικό σε Ελληνική επιχείρηση θα παρατηρήσει τα εξής.
Πληθώρα νεαρών προσφέρονται με θεωρητική κατάρτιση και πολύ λογικά με σχεδόν μηδενική εμπειρία πρακτικής.
Πληθώρα μεσήλικων και άνω με χαμηλή επάρκεια γνωσιακών δεξιοτήτων και παράλληλα φορολογικά -ασφαλιστικά εγκλωβισμένοι.
Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον εστιάζεται στο αδιέξοδο που δημιουργεί σήμερα η εργασιακή ανασφάλεια ,αλλά και η κάκιστη πρακτική εκπαίδευσης της νεολαίας σε επίπεδο δημιουργικής εργασιακής πρακτικής.
Δηλαδή με απλά λόγια οι νεαροί υποψήφιοι υπάλληλοι εξειδικεύονται κατά το δυνατόν σε εύηχα και πολλά υποσχόμενα επαγγέλματα ,μέσω σχολών ή πανεπιστημίων αδυνατώντας όμως να αντιληφθούν το όλον της επιχειρηματικότητας ενώ η ίδια η εκπαίδευση τους είναι κατά βάση "παπαγαλίστικη".
Αντίστοιχα οι μεσήλικες συνήθως έχουν εκπαιδευτή σε εποχές άνθηση της οικονομίας μετά τον μεσοπόλεμο ,όπου οι συνήθειες και οι ανάγκες τους λόγω εθισμού ,δημιουργούν μια αναντιστοιχία με τις πραγματικές σημερινές ρεαλιστικές συνθήκες εργασίας όπου απαιτούνται ταυτόχρονα πολλαπλές δεξιότητες.
Η δε σκόπιμη ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας από την πολιτεία, και ή έντεχνη παραπληροφόρηση για βιωσιμότητα νεοφυών επιχειρήσεων ,μέσω θερμοκοιτίδων χτίζει μια νέα γενιά εξειδικευμένων θεωρητικά εργαζομένων (ακόμα και όταν είναι αυτοαπασχολούμενοι) ενώ στην πραγματικότητα είναι ανειδίκευτοι ,πολύ μακράν από το ολοκληρωμένο πακέτο επιχειρηματικότητας που χρήζει υποστήριξης φοροτεχνικής, λογιστικής,νομικής,πωλήσεων ,αγορών.στρατηγικής ,ανταγωνισμού κ.α.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε κανείς από ένα νεαρό/η 25-30έτων με μεταπτυχιακό να χαράξει ή να δημιουργήσει χωρίς να υπάρχει πρακτική γνώση ,αλλά ούτε και από ένα με παρελθόν επαγγελματικό μεσήλικα να παρακολουθήσει την 4η Βιομηχανική επανάσταση χωρίς αέναη εκπαίδευση αλλά και διάθεση ανταγωνιστικότητας.
Η αναντιστοιχία με αυτό που παράγεται από το σημερινό μοντέλο εκπαίδευσης στελεχών χωρίς ολική κατάρτιση ,αλλά και με αγνωσία ρεαλιστικών συνθηκών εργασίας ,χωρίς πολλαπλές δεξιότητες και μάλιστα δημιουργικές, χτίζει εντέλει μη παραγωγικούς εργαζόμενους όπου όμως το είναι και φαίνεσθαι έχει τεράστια διαφορά με την ζητούμενη παραγωγή υπεραξίας στην εργασία.
Και επειδή η εργασία ποτέ δεν πρόκειται να αμειφθεί κατά Μαρξ ή κακή και μη ολιστική εκπαίδευση εργαζομένων όπου μπορούν να αντιληφθούν το όλον της λειτουργίας μιας επιχείρησης θα παράγει αέναα όλο και πιο "φτηνούς" εργάτες λόγω καθετοποίησης παραγωγικών μοντέλων, είτε σε επίπεδο εργατικό, είτε σε επίπεδο διοικητικό ,όπου το ISO δείχνει τον δρόμο μείωσης εξόδων και ελέγχου μιας επιχείρησης.
Η σύνδεση επιστημονικών φορέων με την βιομηχανική παραγωγή μέσω της πολιτείας είναι το κλειδί ανάπτυξης με εξωστρέφεια αλλά και υπεραξία. Αλλά από ότι διαβλέπετε η διάλυση της παιδείας αλλά και η αποβιομηχανοποίηση-εκποίηση των πόρων της χώρας, είναι ήδη υφιστάμενες επιλογές και μάλιστα εφαρμοσμένες των Γερμανών κατακτητών (E.E.) απέναντι στην χώρα μας την Ελλάδα.
Όταν δε το πολιτικά αμειβόμενο προσωπικό είναι μακράν της αγάπης του για την χώρα που ζη και εργάζεται ,αλλά και μακράν από την πραγματική σχέση με την παραγωγή προιόντων ή υπηρεσιών τότε η κατάσταση είναι απλά τραγική .Αυτό που ζούμε δηλαδή σήμερα, όπου καταδικάζεται ένας ολόκληρος λαός λόγω ολικής ανικανότητας και διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας .
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων
www.fotavgeia.blogspot.com
Προσπαθώντας σήμερα κανείς να προσθέσει προσωπικό σε Ελληνική επιχείρηση θα παρατηρήσει τα εξής.
Πληθώρα νεαρών προσφέρονται με θεωρητική κατάρτιση και πολύ λογικά με σχεδόν μηδενική εμπειρία πρακτικής.
Πληθώρα μεσήλικων και άνω με χαμηλή επάρκεια γνωσιακών δεξιοτήτων και παράλληλα φορολογικά -ασφαλιστικά εγκλωβισμένοι.
Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον εστιάζεται στο αδιέξοδο που δημιουργεί σήμερα η εργασιακή ανασφάλεια ,αλλά και η κάκιστη πρακτική εκπαίδευσης της νεολαίας σε επίπεδο δημιουργικής εργασιακής πρακτικής.
Δηλαδή με απλά λόγια οι νεαροί υποψήφιοι υπάλληλοι εξειδικεύονται κατά το δυνατόν σε εύηχα και πολλά υποσχόμενα επαγγέλματα ,μέσω σχολών ή πανεπιστημίων αδυνατώντας όμως να αντιληφθούν το όλον της επιχειρηματικότητας ενώ η ίδια η εκπαίδευση τους είναι κατά βάση "παπαγαλίστικη".
Αντίστοιχα οι μεσήλικες συνήθως έχουν εκπαιδευτή σε εποχές άνθηση της οικονομίας μετά τον μεσοπόλεμο ,όπου οι συνήθειες και οι ανάγκες τους λόγω εθισμού ,δημιουργούν μια αναντιστοιχία με τις πραγματικές σημερινές ρεαλιστικές συνθήκες εργασίας όπου απαιτούνται ταυτόχρονα πολλαπλές δεξιότητες.
Η δε σκόπιμη ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας από την πολιτεία, και ή έντεχνη παραπληροφόρηση για βιωσιμότητα νεοφυών επιχειρήσεων ,μέσω θερμοκοιτίδων χτίζει μια νέα γενιά εξειδικευμένων θεωρητικά εργαζομένων (ακόμα και όταν είναι αυτοαπασχολούμενοι) ενώ στην πραγματικότητα είναι ανειδίκευτοι ,πολύ μακράν από το ολοκληρωμένο πακέτο επιχειρηματικότητας που χρήζει υποστήριξης φοροτεχνικής, λογιστικής,νομικής,πωλήσεων ,αγορών.στρατηγικής ,ανταγωνισμού κ.α.
Και βέβαια δεν θα μπορούσε κανείς από ένα νεαρό/η 25-30έτων με μεταπτυχιακό να χαράξει ή να δημιουργήσει χωρίς να υπάρχει πρακτική γνώση ,αλλά ούτε και από ένα με παρελθόν επαγγελματικό μεσήλικα να παρακολουθήσει την 4η Βιομηχανική επανάσταση χωρίς αέναη εκπαίδευση αλλά και διάθεση ανταγωνιστικότητας.
Η αναντιστοιχία με αυτό που παράγεται από το σημερινό μοντέλο εκπαίδευσης στελεχών χωρίς ολική κατάρτιση ,αλλά και με αγνωσία ρεαλιστικών συνθηκών εργασίας ,χωρίς πολλαπλές δεξιότητες και μάλιστα δημιουργικές, χτίζει εντέλει μη παραγωγικούς εργαζόμενους όπου όμως το είναι και φαίνεσθαι έχει τεράστια διαφορά με την ζητούμενη παραγωγή υπεραξίας στην εργασία.
Και επειδή η εργασία ποτέ δεν πρόκειται να αμειφθεί κατά Μαρξ ή κακή και μη ολιστική εκπαίδευση εργαζομένων όπου μπορούν να αντιληφθούν το όλον της λειτουργίας μιας επιχείρησης θα παράγει αέναα όλο και πιο "φτηνούς" εργάτες λόγω καθετοποίησης παραγωγικών μοντέλων, είτε σε επίπεδο εργατικό, είτε σε επίπεδο διοικητικό ,όπου το ISO δείχνει τον δρόμο μείωσης εξόδων και ελέγχου μιας επιχείρησης.
Η σύνδεση επιστημονικών φορέων με την βιομηχανική παραγωγή μέσω της πολιτείας είναι το κλειδί ανάπτυξης με εξωστρέφεια αλλά και υπεραξία. Αλλά από ότι διαβλέπετε η διάλυση της παιδείας αλλά και η αποβιομηχανοποίηση-εκποίηση των πόρων της χώρας, είναι ήδη υφιστάμενες επιλογές και μάλιστα εφαρμοσμένες των Γερμανών κατακτητών (E.E.) απέναντι στην χώρα μας την Ελλάδα.
Όταν δε το πολιτικά αμειβόμενο προσωπικό είναι μακράν της αγάπης του για την χώρα που ζη και εργάζεται ,αλλά και μακράν από την πραγματική σχέση με την παραγωγή προιόντων ή υπηρεσιών τότε η κατάσταση είναι απλά τραγική .Αυτό που ζούμε δηλαδή σήμερα, όπου καταδικάζεται ένας ολόκληρος λαός λόγω ολικής ανικανότητας και διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας .
*Ο Χατζηαναγνώστου Γιώργος είναι entrepreneur Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων
www.fotavgeia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου