ΦΩΤΑΥΓΕΙΑ : ΣΑΧ! Αιχμαλωσίες, απώλειες και παθήματα Αρχόντων (ΜΕΡΟΣ Α’ )

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

ΣΑΧ! Αιχμαλωσίες, απώλειες και παθήματα Αρχόντων (ΜΕΡΟΣ Α’ )

Αrt2548 Τεταρτη 1 Μαρτίου 2017
ΣΑΧ! Αιχμαλωσίες, απώλειες και παθήματα Αρχόντων (ΜΕΡΟΣ Α’ )
Writen by Team Unpoliticalgr
Γράφει ο Γιώργος Π. Μουρούτσος.

ΜΕΡΟΣ Α’
Στην ιστορία, αρκετές φορές Βασιλείς και Αυτοκράτορες έπεσαν στα χέρια των εχθρών τους και μη βρίσκοντας το σθένος της αυτοχειρίας, της αυτοκτονίας ενός παθιασμένου Σαρδαναπάλου, ενός ανυπότακτου Αννίβα και ενός αλύγιστου Δεκεβάλου ή ενός υπερήφανου Αιθίοπος Θεοδώρου, άφησαν τον εαυτό τους στην ευσπλαχνία του αντιπάλου. Αξίζει να θυμηθούμε κάποιους από τους άτυχους, άστοχους και θλιβερούς αυτούς μονάρχες και θα προβούμε σε κάποιες παρατηρήσεις γενικού ιστορικού ενδιαφέροντος. Στα πλαίσια αυτής της συνοπτικής διαδικτυακής ανάγνωσης θα προσπαθήσουμε να μην εμπλακούμε σε αιχμαλωσίες κάποιων μοναρχών κατά την διάρκεια εμφυλίων σπαραγμών και διεκδικήσεων του σκήπτρου, διότι για τέτοια θεματολογία μόνον η περίοδος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θα απαιτούσε κυριολεκτικά ολόκληρους τόμους.

Ο Σαρδανάπαλος (η Ασσουρμπανιπάλ) (685 π. Χ. - 627 π. Χ.) υπήρξε βασιλιάς της Ασσυρίας (669 π. Χ. - 627 π. Χ.), τρίτος και μικρότερος γιος του Εσαραδδών. Διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 16 ετών και βασίλευσε επί 42 χρόνια. Ήταν διαβόητος για την υπερβολική ακολασία και βιαιότητά του. Ήταν ο τελευταίος μεγάλος βασιλιάς της Ασσυρίας φτάνοντας την Ασσυριακή αυτοκρατορία στο αποκορύφωμα της δόξας της. Διαδέχθηκε τον πατέρα του αν και μικρότερος γιος λόγω της φανατικής υποστήριξης που είχε απέναντι του η γιαγιά του, μητέρα του Εσαραδδών. Ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε πεθάνει πρόωρα πριν τον Εσαραδδών (672 π. Χ.) ενώ ο δεύτερος αδελφός Σαμάς σουμ ουκίν είχε τοποθετηθεί από τον πατέρα τους ισόβιος κυβερνήτης της Βαβυλώνας.

Ο Σαρδανάπαλος ήταν πασίγνωστος για την αγάπη του στα γράμματα και τις επιστήμες λόγω της οποίας ίδρυσε τη βιβλιοθήκη του Σαρδανάπαλου στη Νινευή συγκεντρώνοντας όλα τα χειρόγραφα. Κατά τον Ρωμαίο ιστορικό Ιουστίνο ήταν ο πρώτος και τελευταίος Ασσύριος βασιλιάς που ήξερε να γράφει και να διαβάζει ωστόσο η βιαιότητα του ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Οι κυριότερες ασχολίες του εκτός από το διάβασμα και την επιστημονική έρευνα ήταν το κυνήγι αγρίων ζώων. Σε στρατιωτικές ικανότητες υστερούσε σε σχέση με τους προκατόχους του. Σύμφωνα με τον Κτισία ο Σαρδανάπαλος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας. Υπέστη την επανάσταση του βασιλιά των Μήδων Αρβάκη ο οποίος τον κατενίκησε, τότε ο Σαρδανάπαλος κάηκε σε μια τεράστια «νεκρική πυρά» μαζί με τις γυναίκες του και τα τιμαλφή υπάρχοντά του για να μην πέσει στα χέρια του.

Ο Αννίβας (ή Αννίβας Βάρκας, 247 π. Χ. - 183 π. Χ.) ήταν Καρχηδόνιος κρατικός λειτουργός και στρατηγός και το όνομά του σήμαινε : «η χάρη του Βάαλ». Ήταν ένας από τους τρεις γιους του Αμίλκα Βάρκα. Μετά την ήττα στη Ζάμα και τη λήξη του πολέμου, ο Αννίβας για ένα διάστημα ηγήθηκε στην προσπάθεια αναστύλωσης της Καρχηδόνας, έως ότου το 195 π. Χ. οι Ρωμαίοι τον ανάγκασαν σε εξορία. Ο Αννίβας κατέφυγε στην αυλή του Αντίοχου Γ΄. Το 190 π. Χ. οι Ρωμαίοι νίκησαν τον Αντίοχο και μεταξύ άλλων απαίτησαν την παράδοση του Αννίβα ο οποίος κατέφυγε στην αυλή του βασιλιά Προυσία Α΄ της Βιθυνίας, απ' όπου αναγκάστηκε πάλι να φύγει.

Τελικά ο Αννίβας προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Ρωμαίων διωκτών του και το 183 π. Χ. αυτοκτόνησε στη Λίβυσσα, στην παραλία της θάλασσας του Μαρμαρά, κοντά στη σημερινή Κωνσταντινούπολη, πίνοντας δηλητήριο.

Ο Δεκέβαλος κυβέρνησε τους Δάκες μεταξύ 87 και 106 μ.Χ. Τα σύνορα της Δακίας του Δεκεβάλου ορίζονταν από τον ποταμό Τίσα στα δυτικά, τα Καρπάθια στα βόρεια και το Δνείστερο Ποταμό στα ανατολικά. Το 85 μ.Χ. οι Δάκες είχαν περάσει τον Δούναβη και λεηλατούσαν τη Μοισία. Το 87 μ.Χ. τα Ρωμαϊκά στρατεύματα που εστάλησαν από τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό εναντίον τους υπό τον Κορνέλιο Φούσκο ηττήθηκαν και ο Κορνέλιος Φούσκος φονεύθηκε από τους Δάκες με εντολή του ηγεμόνα τους Διουρπάνεου, που με τά τη νίκη του αυτή πήρε το όνομα Δεκέβαλος. Το όνομά του σημαίνει «δυνατός σαν δέκα άνδρες». Τον επόμενο χρόνο, 88 μ.Χ. νέα Ρωμαϊκά στρατεύματα υπό τον Τέτιο Ιουλιανό νίκησαν στη Μάχη των Ταπών (κοντά στις Σιδηρές Πύλες, αλλά αναγκάσθηκαν να συνάψουν ανακωχή μετά την ήττα του Δομιτιανού από τους Μαρκομάνους, αφήνοντας στην πράξη τους Δάκες ανεξάρτητους. Στον Δεκέβαλο απονεμήθηκε το καθεστώς του «βασιλιά υποτελούς της Ρώμης» και με αυτό στρατιωτικοί ειδήμονες, τεχνίτες καθώς και χρήματα από τη Ρώμη.